Wzornik - rozszerzony katalog narzędzi do praktycznego posługiwania się obrazem
 
Projekt jest kontynuacją działania „Wzornik - narzędzie do nauki posługiwania się obrazem” i jest przeznaczony dla osób pracujących z dziećmi i młodzieżą w szkole i w ramach edukacji nieformalnej. Cykl scenariuszy jest inspirowany sztuką współczesną. Wybieramy prace polskich artystów wizualnych, przyglądamy się ich metodzie pracy nad konkretnym projektem i proponujemy zajęcia artystyczne nią inspirowane.

 
Idea projektu zrodziła się z poczucia niewystarczającej obecności sztuki współczesnej w edukacji.
Chcieliśmy poszerzyć też jej obszar o współczesne środki wyrazu (wykorzystanie nowych mediów i działań o charakterze intermedialnym), które są obecnie powszechnie dostępne i, co dla nas najważniejsze, pozwalają środek ciężkości z nauki warsztatu przenieść na świadomość posługiwania się obrazem.

Udostępniamy zestaw materiałów pomocnych do przeprowadzenia zajęć. Użytkownik znajdzie tu wywiady dające możliwość poznania metody pracy i refleksji z nią związanej wypowiadanej przez autora. Pytamy w nich o okoliczności powstania dzieła, ale też o doświadczenia związane z edukacja artystyczną. Mamy nadzieję, że rozmowy z artystami sprawią, że poszczególne lekcje nie będą tylko wykonywaniem zadań plastycznych, a decyzje i motywacje autorów staną się bliższe prowadzącym i uczestnikom zajęć. Uzupełniamy wywiady reprodukcjami prac o których mówi artysta, lub podajemy adres strony internetowej gdzie można je łatwo znaleźć.

Proponujemy scenariusze, które bazują na wybranych aspektach działań artystycznych. W przypadku pracy Daniela Rumiancewa Wyprawa do drugiego pokoju jest to połączenie projekcji fotograficznej z przestrzenią realną. W Biurze tłumaczeń sztuki Karoliny Breguły jest to prawo do interpretacja dzieła. W Telementarzu typograficznym grupy Twożywo koncentrujemy się na tym jak można przedstawić świat za pomocą liter. W A-Z Andrzeja Tobisa jest to połączenie obrazu i podpisu. W Negative book Anety Grzeszykowskiej jest to użycie odwrócenia kolorów. W Uzdrowisku Jaśminy Wójcik jest to podążanie za instrukcją dźwiękową. W pracach Moniki Zawadzki rozważanym zagadnienieniem jest sylweta. W dziełach Dominika Lejmana malarstwo przegląda się w obrazie video. Linia łączy rysunki i rzeźby Alicji Bielawskiej w abstrakcyjnym splocie. Nicolas Grospierre zapełnia przestrzeń fotograficznym modułem. Jadwiga Sawicka komentuje rzeczywistość przy użyciu malarskich komunikatów.

Scenariusze piszemy w drugiej osobie konstruując w ten sposób gotowe polecenia. Zawierają one wprowadzenie do zadania, instrukcję postępowania, pytania ewaluacyjne. Znajdują się w nich również uwagi dotyczące realizacji ćwiczeń i ich inne warianty. Nie określamy grupy wiekowej, ani precyzyjnego czasu trwania. Zakładamy, że osoba, która będzie używać scenariuszy, dostosuje je do możliwości danej grupy.

Każdy ze scenariuszy przetestowaliśmy podczas pilotażowych warsztatów. Pomogło to nam w dokonywaniu zmian i opracowaniu wariantów ćwiczeń. Mamy nadzieję, że załączona dokumentacja fotograficzna pomoże też osobie, która w oparciu o scenariusz zrealizuje swój warsztat.

Bardzo dziękujemy wszystkim artystom, którzy zgodzili się na wzięcie udziału w projekcie, poświęcili swój czas, spotkali się z nami i udzieli wywiadów oraz udostępnili reprodukcje swoich prac, a także uczestnikom pilotażowych zajęć i nauczycielom, którzy umożliwili nam przeprowadzenie zajęć

Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego